En çok etrafımızda insanlar olduğunda mı yalnız hissederiz kendimizi? Yalnız kalmak istediğimizde bırakmadıklarından mıdır kızgınlığımız? Sevdiklerimizi kabullenemediğimizden midir bu öfkemiz? Ne hissettiğimizi bilmeyiz ya, aslında kendimize itiraf edemediklerimiz vardır. Karanlık taraflarımızı başkasında gördüğümüzdendir kızgınlığımız. İşte böyledir hayat, her şey bir anda karmakarışık hale gelir. Nereden nasıl çıkacağımızı bilemeyiz. Saçmadır ama mucize bekleyişimiz sürer gider. Aslında çıkış kendimizde gizlidir.
